ျပည္သူတေယာက္ရဲ့ခံစားခ်က္

ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆို အားငယ္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ့ မ်က္၀န္းကိုျပန္ျမင္ ေယာင္ေနမိတယ္... ရန္ကုန္တေခါက္ျပန္ပါတယ္... ကိုၾကီးတို ့အမၾကီးတို ့ေရ...ႏို ့ဆီဘူးေလးမ်ား...ေရသန့္ဘူးခြံ ေလးမ်ား...ဖိနပ္စုတ္ေလးမ်ား... ရွိပါရင္ ပစ္ခ်ေပးၾကပါ ေက်းဇူးရွင္ ကိုးၾကီးတို ့မၾကီးတို ့ေရ.... ဆိုၿပီး တလမ္း၀င္ တလမ္းထြက္ အမိုက္ပံုေတြေဘးက တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ....

ဒါေတြဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့အေျခအေနတခုလား.... ကိုယ္ပိုင္ကားကိုစီး... ျပည္သူေတြရဲ့ ေခၽြးနည္းစာေတြကိုအျမတ္ ထုတ္... ျမန္မာျပည္ရဲ့ သူတို ့ခ်မွတ္ေပးတဲ့ ပညာေရးကို သူတို ့သိေတာ့ သားသမီးေတြကို ႏိုင္ငံျခားပို ့ပညာသင္ ေစတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြရဲ့ သားသမီးေတြက ဘာျဖစ္ေနၾကၿပီလဲ... ေက်ာင္းတက္ရမဲ့အရြယ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုး... လမ္းေဘးမွာ အစုတ္ပလုတ္ေတြလိုက္ေကာက္...အခုလည္း လုပ္လာျပန္ၿပီ... ေရြးေကာက္ပြဲပံုစံနဲ့ လူထုဆန္ဒခံယူပြဲ....ရီေတာင္ရီခ်င္တယ္..

ဘယ္ေလာက္သနားစရာေကာင္းတဲ့ တို ့ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြလည္း...ေခါင္းမရွိတဲ့ စစ္အစိုးရလက္ ေအာက္မွာ မေသရံုတမယ္ ခံေနၾကရတာ.... ထမင္းေတာင္နပ္မွန္ေအာင္ မစားရတဲ့ဘ၀မွာ ရက္စက္မႈကေတာ့ အဆံုးမတတ္ေသးဘူး.....

ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ ့ေျပာခ်င္တာေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးပဲ... ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကုန္မွာေတာင္မဟုတ္ ဘူး... တေလာကလံုးမွာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္အယုတ္မွာဆံုးဆုကို တို ့ရဲ့စစ္အစိုးရက တကယ္ ေပ်ာ္ရြင္ေက်နပ္ ေနပံုပဲ...........